Kolejny tydzień upłynął bardzo spokojnie i już mieliśmy paść z nudów, ale atmosferę uratowała grupa, która w Gdańsku zrobiła sobie spotkanie "w połowie drogi". Przybyli z różnych miejsc kraju i Europy i faktycznie Gdańsk wydaje się być najbardziej demokratycznym miejscem spotkania grupy przyjaciół/znajomych.
Jednym z członków zlotu był fajny Francuz, który pięknie mówił po polsku. Chciałabym mówić po francusku tak, jak on władał naszą mową. Chłopak jest kolejnym przykładem pogmatwanych ludzkich losów. Rodzice z Portugalii i Włoch, a on jest Francuzem. We Francji się urodził, francuski jest jego pierwszym językiem. Dziewczynę ma z Polski. Nie zazdroszczę jego dzieciom dochodzenia skąd one będą.
Nasz francuski przyjaciel zadaje sobie pytanie, dlaczego tak mało Polaków decyduje się na emigrację do Francji. Wiadomo, nasi jeżdżą na Wyspy, do Niemiec, Holandii i w inne miejsca, ale do Francji znacznie rzadziej. Po dyskusji ustaliliśmy, że to pewnie również z powodu języka. Francuski nie jest łatwy, a po angielsku we Francji dogadać się jest ekstremalnie trudno. Papas i ja próbowaliśmy ostatnio zawładnąć mową francuską, ale... poddaliśmy się. Nasz nowy znajomy powiedział, że Francuzi nie uczą się angielskiego również z powodu silnej propagandy w kraju, która tłumaczy, że język francuski jest tak ważnym językiem, że innych nie trzeba znać. Zwłaszcza, że przewiduje się, że za 50 lat Afryka zacznie nabierać większego znaczenia. Na Czarnym Lądzie wiele krajów ma francuski jako oficjalny język i język ten ponownie wróci na swoje miejsce znane z historii. Być może tak będzie, ale my tego raczej nie sprawdzimy ;)
Z drugiej strony trudno pojąć, dlaczego nie przyjął się na świecie jakiś język uniwersalny, np. esperanto. Niechby wszędzie uczono takiego języka, bez obrazy dla ambicji poszczególnych krajów. Międzynarodowe życie byłoby troszeczkę łatwiejsze.
Jednym z członków zlotu był fajny Francuz, który pięknie mówił po polsku. Chciałabym mówić po francusku tak, jak on władał naszą mową. Chłopak jest kolejnym przykładem pogmatwanych ludzkich losów. Rodzice z Portugalii i Włoch, a on jest Francuzem. We Francji się urodził, francuski jest jego pierwszym językiem. Dziewczynę ma z Polski. Nie zazdroszczę jego dzieciom dochodzenia skąd one będą.
Nasz francuski przyjaciel zadaje sobie pytanie, dlaczego tak mało Polaków decyduje się na emigrację do Francji. Wiadomo, nasi jeżdżą na Wyspy, do Niemiec, Holandii i w inne miejsca, ale do Francji znacznie rzadziej. Po dyskusji ustaliliśmy, że to pewnie również z powodu języka. Francuski nie jest łatwy, a po angielsku we Francji dogadać się jest ekstremalnie trudno. Papas i ja próbowaliśmy ostatnio zawładnąć mową francuską, ale... poddaliśmy się. Nasz nowy znajomy powiedział, że Francuzi nie uczą się angielskiego również z powodu silnej propagandy w kraju, która tłumaczy, że język francuski jest tak ważnym językiem, że innych nie trzeba znać. Zwłaszcza, że przewiduje się, że za 50 lat Afryka zacznie nabierać większego znaczenia. Na Czarnym Lądzie wiele krajów ma francuski jako oficjalny język i język ten ponownie wróci na swoje miejsce znane z historii. Być może tak będzie, ale my tego raczej nie sprawdzimy ;)
Z drugiej strony trudno pojąć, dlaczego nie przyjął się na świecie jakiś język uniwersalny, np. esperanto. Niechby wszędzie uczono takiego języka, bez obrazy dla ambicji poszczególnych krajów. Międzynarodowe życie byłoby troszeczkę łatwiejsze.
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńDla mnie język francuski jest bodajże najpiękniejszym językiem obcym dlatego też zdecydowałam się na jego naukę. Jako, że nie bardzo mam czas uczęszczać do szkoły językowej to uczę się sama w domu. Dzięki program do nauki francuskiego https://www.jezykiobce.pl/s/62/program-do-nauki-francuskiego już nawet sporo potrafię.
OdpowiedzUsuń